Vivo Nex 2 Dual Display otrzymujemy w pudełku, które otwiera się i posiada też wysuwaną szufladkę. Ostatni raz z czymś takim spotkałem się w OnePlus One, no ale przecież nie wszystkie modele testowałem. Telefon jest w wersji global, ale nie mój zestaw nie posiada ładowarki europejskiej, a UK.

W zestawie standardowo papierologia, kabel USB C, kluczyk do tacki, ładowarka 22W i uwaga – słuchawki! Pamiętam jak pod wideorecenzją pojawiły się komentarze, że nikt nie dodaje i nie mam co wymagać za wiele. No proszę, Vivo jednak ogarnęło temat!

W dniu premiery Vivo Nex 2 Dual Display był flagowym telefonem, a do tego innowacyjnym w swojej dziedzinie. Jak większość flagowców wyposażony jest w Snapdragona 845. Na pokładzie 10GB RAM i 128GB pamięci wewnętrznej. Bardziej szczegółowa specyfikacja poniżej:

Pierwsze rzeczy, które rzucają się w oczy to bez wątpienia podwójny ekran i luna ring. Wiem, że tył ekranu pokryty jest szkłem Gorilla Glass 5, ale brakuje informacji co z przodem. Zapewne to też GG5. Ważne, że fabrycznie oba ekrany pokryte są szkłem ochronnym. Niezbyt wydajnym, bo przód strasznie szybko zaczął się rysować, a naprawdę staram się unikać kontaktu frontu z np. kluczami w kieszeni itp.

Czym jest Luna Ring – no to taka bardzo rozbudowana dioda powiadomień, która posiada różne efekty świetlne w zależności od potrzeby. Luna Ring inaczej mieni się, gdy ładujemy telefon, inaczej podczas powiadomień z aplikacji, inaczej gdy ktoś dzwoni i nawet może robić za wizualizacje w aplikacji muzycznej. Gadżet bardzo fajny, ale szkoda, że jest to najbardziej wypukły element tyłu tego telefonu. Łączenie ekranu z ringiem lubi łapać brud, który trudno się czyści. No i też by cieszyć się światełkami jak w remizie, musimy mieć położony telefon plecami do góry. No, ale warto, bo moim zdaniem robi to całkiem pozytywne wrażenie i jest potężnym powiewem świeżości w odróżnieniu od zwykłej diody. Gdyby ten telefon projektowało Xiaomi, założę się, że zrezygnowano by całkowicie z powiadomień, a tu proszę – są i to całkiem efektowne.

1 z 3

Z czego jeszcze nie zrezygnowało Vivo Nex 2 Dual Display? Z gniazda słuchawkowego Jack 3.5mm! Tak, wbrew temu co inni producenci mówią, że się nie da, Vivo pokazało, że się da. Telefon jest cieńszy niż Mix 3 bo około 7mm, a mimo to audiofile (i ja, mimo że nim nie jestem) zostali uwzględnieniu przy projektowaniu tego telefonu. Co więcej, by uprzyjemnić słuchanie muzyki po kablu, dołożono do Nex 2 32 bitowy sterownik audio.

W kwestii dźwięku gorzej radzi sobie wbudowany głośnik, który znajdziemy standardowo u dołu obudowy. Szanuję, że vivo nie ściemnia z drugim głośnikiem, a wykorzystał to miejsce na tackę dla dwóch kart nano sim. Głośnik ten gra tak, jakby był albo zakryty jakąś kartką papieru, albo za głęboko osadzony. Ciężko opisać ten dźwięk i też kamera to nie wyłapuje.

Poza dwoma ekranami, body składa się z aluminiowej ramki, na której osadzono łącznie 4 przyciski. Z jednej strony włącznik i przyciski głośności, a z drugiej włącznik drugiego ekranu.

1 z 2

Wróćmy na chwilę na tył telefonu. Poza luna ring znajdziemy tutaj potrójny aparat, z czego ten ostatni posiada funkcję TOF 3D, która pozwala na skanowanie naszej twarzy w 3D. Dzięki temu, telefon możemy odblokować nawet w całkowitej ciemności. Dodatkowo są też dwie doświetlające diody dla trybu selfie oraz jedna – mocniejsza dla trybu normalnego.

Topowy telefon oferuje topową wydajność. W przypadku Vivo Nex 2 Dual Display nie ma mowy o jakichkolwiek przycinkach czy też lagach. Zarówno sama nakładka Funtouch OS działa bardzo sprawnie (swoją drogą widzę wiele podobieństw do Miui), tak i też najnowsze i wymagające gry nie mają problemu z działaniem na tym telefonie. PUBG na możliwie maksymalnych ustawieniach graficznych działa bardzo płynnie, tak samo jak i inne gry. Nie ma też problemu z działaniem różnych aplikacji w trybie dual task. Naprawdę ten telefon jest bardzo dobrze zoptymalizowany i codzienne użytkowanie nie stanowi dla niego problemu.

Antutu Benchmark „wycenił” wydajność telefonu na blisko 293 tysiące punktów, co stawia go w rankingu na poziomie Mixa 3.

1 z 5

Ciekawą rzeczą jest tryb gry w Vivo Nex 2 Dual Display. Po wybraniu, które gry mają przynależeć do tego trybu i podczas ich uruchomienia, telefon podkręca swoją wydajność. Ciężko empirycznie wyczuć różnicę bo póki co nie ma takiej gry, która by była zasobożerna i zjadała możliwości vivo. Przydatne stają się blokowania powiadomień, ukrywanie ich oraz przychodzących rozmów. Dzięki temu możemy grać w spokoju i bez żadnych rozpraszaczy.

Zapewne każdy z Was zadaje sobie to pytanie – po co dwa ekrany? Podstawowym celem takiego zabiegu jest pozbycie się notcha i łezki oraz maksymalne wykorzystanie przedniej powierzchni. Dzięki temu możemy korzystać z prawie 92% proporcji ekranu do budowy. Bez zbędnych sliderów, wysuwanych obiektywów, doczepianych modułów i Bóg wie co jeszcze. Prosta i bezpieczna konstrukcja.

Przedni ekran odblokujemy za pomocą odcisku palca umieszczonego w ekranie, albo tylny za pomocą skanu twarzy, który ukryty jest w aparacie z tyłu. Także do wyboru mamy ekran i sposób odblokowania, z którego chcemy korzystać.

1 z 2

Tył to oczywiście też pełnoprawny SuperAMOLED o rozdzielczości FullHD i przekątnej 5,49″. Jest z nim tylko jeden, delikatny problem. Sam system działa wykorzystując pełną dostępną powierzchnię ekranu, ale instalowane aplikacje uruchamiane są w rozdzielczości frontu, czyli FHD+, co oznacza, że pojawia się pusta przestrzeń, bo wszystko jest skalowane do wielkości ekranu. Mi osobiście to nie przeszkadza, być może w przyszłości zostanie stworzony jakiś dodatkowy profil dla aplikacji, by uruchamiały się w innej rozdzielczości i dawały możliwość pełnego wykorzystania ekranu.

Dodatkowy ekran przydaje się, gdy chcemy skorzystać z innej aplikacji, bez wychodzenia z już uruchomionej, albo odczytać powiadomienia bez wyłączania np. filmu lub gry. Jak to robić? AI vivo samo rozpoznaje co robimy na telefonie i albo automatycznie wyświetla nam powiadomienia np. z messengera na tylnym ekranie, po jego odblokowaniu, albo wyświetla menu i sami decydujemy co chcemy włączyć. Ekrany mogą działać niezależnie – w sensie, że na każdym z nich uruchamiamy coś innego (multitasking), albo jak jeden po prostu przerzucając zawartość z przodu na tył i z tyłu na przód za pomocą np. gestu przesunięcia trzech palców po ekranie.

Oczywistą rzeczą jest też wykorzystanie drugiego ekranu w aparacie gdy robimy zdjęcia typu selfie, ale w aparacie ma on jeszcze jedno zastosowanie. Gdy robimy komuś zdjęcia, druga osoba może się widzieć w dodatkowym ekranie i poprawić np. swoją pozę. Jeżeli nie ma pomysłu na pozę, to możemy jej ją wyświetlić z biblioteki poz vivo lub też gdy sami coś dodamy.

Pośrednio niezbyt potrzebnym, ale dostępnym trybem jest wyświetlanie krótkich wiadomości. Czy to w postaci animowanych grafik, czy też tego co sami narysujemy. Jedna opcja nazywa się V-mood, a druga Paint Heart.

Oba ekrany umożliwiają włączenie funkcji AllwaysOnDisplay. Wybieramy czy AOD ma działać na ekranie tylko z tyłu, tylko z przodu lub na obu jednocześnie.

W przypadku aplikacji zewnętrznych nie ma problemu z korzystaniem z przedniego aparatu. Otrzymujemy stosowny komunikat, że mamy obrócić telefon by użyć przedniego aparatu.

Wbudowany w ekran czytnik linii papilarnych działa ok pod kilkoma warunkami. Palec musi być idealnie przyłożony, wówczas odblokowanie następuje względnie szybko, ale wolniej niż w Mi9. Przykładając „niechlujnie” palec, telefon może odmówić nam odblokowania. Również gdy mamy zimne dłonie, brudne lub spocone, odblokowanie może być utrudnione.

Co innego z odblokowaniem twarzą. To rozwiązanie działa zawsze, bez znaczenia na warunki. Wszystko za sprawą TOF 3D. Czy mamy okulary, czy nie. Czy jest całkowita ciemność, czy niezwykle jasno i próbujemy odblokować telefon pod światło. Ta metoda działa bezbłędnie, precyzyjnie i niezwykle szybko.